“ข้าวเกรียบ” เป็นอาหารว่างที่คนทั่วไปนิยมบริโภคกันมาก
โดยใช้เป็นกับแกล้มหรือรับประทานกันเล่นๆ หาง่ายและมีรสชาติอร่อย กรอบ มันๆ
อย่างไรก็ตามข้าวเกรียบที่รับประทานกันจะรู้จักในนามของข้าวเกรียบกุ้งเสียส่วนใหญ่
แต่ข้าวเกรียบปลานิยมรับประทานกันน้อยมาก ทั้งนี้เป็นเพราะผู้รับประทานมักเข้าใจผิดคิดกันว่าข้าวเกรียบปลามีกลิ่นคาว
หรือไม่อร่อยเท่าข้าวเกรียบกุ้ง
ฉะนั้นกลุ่มแม่บ้านกาแลตาแปจึงได้คิดวิธีที่จะนำปลาที่มีราคาถูก
นำมาแปรรูปทำข้าวเกรียบปลาให้ได้คุณภาพและรสชาติอร่อยน่ารับประทาน
นางไซนะ สะมูดิง แม่บ้านกาแลตาแป เขตเทศบาลเมือง จังหวัดนราธิวาส
ได้กล่าวถึงสาเหตุที่มารวมกลุ่มกันทำข้าวเกรียบปลาว่า หลังสามีออกทะเล
แม่บ้านจะซักผ้า หุงข้าวปลา ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไร จากที่เคยจับกลุ่มนั่งเล่นไม่มีรายได้มาจุนเจือครอบครัว
แม่บ้านกาแลตาแปจึงหันแหชีวิตคิดรวมกลุ่มกันสร้างอาชีพเสริมจึงมารวมกลุ่มกันเสนอแนวคิด
โดยนางไซนะเคยได้รับความรู้มาจากแม่ซึ่งเมื่อก่อนทำข้าวเกรียบปลาขายเป็นอาชีพ
จึงเสนอในที่ประชุมและเสียงส่วนใหญ่เห็นดีด้วยจึงตกลงร่วมมือกันทำตั้งแต่นั้นมา แรกๆ ก็ไม่ได้ทำมากมายอะไร แต่พอมีคนกินแล้วติดใจ
ก็เลยทำกันมากขึ้นแล้วนำไปขายในตลาด
จึงทำเป็นอาชีพเสริมตั้งแต่นั้นมานำปลาที่ได้มาล้างทำความสะอาด ตัดหัวตัดหาง
ชำแหละเอาแต่เนื้อปลา หากเป็นปลาที่มีกลิ่นคาวมากๆให้ล้างด้วยน้ำเกลือก่อนจะนำไปบดบดปลาให้ละเอียดมาก
นวดกับเกลือจนเหนียวมาก เติมแป้งสลับกับน้ำทีละน้อยจนหมดแป้ง เติมพริกไทย กระเทียม
นวดจนหนืดพอดี ปั้นส่วนผสมเป็นแท่งยาว